Anne was nog een vriendin van de basisschool. Daar kwamen we pas achter, toen ze voor me zat. Ze had een avontuurlijk leven gehad, maar was uiteindelijk gesetteld met Peter, een destijds even avontuurlijke man. Samen hadden ze drie kinderen. Hij had een glanzende carrière in de IT en golf was zijn grote hobby. Helaas was die hobby met hem op de loop gegaan en ging dat steeds meer ten koste van zijn werk en zijn gezin. Anne dacht dat het een fase was (een midlifecrisis?) en dat het wel weer goed zou komen. Intussen nam zij steeds meer taken over. Behalve de kinderen en wat vrijwilligerswerk deed ze inmiddels de hele administratie en bracht ze een steeds groter deel van het gezinsinkomen binnen. Ze bleek een kei in PR en maakte de ene na de andere carrièrestap. De grote deceptie begon vijf jaar geleden. Na de verkoop van aandelen in een startup die hij had geholpen, ontving Peter een aardig bedrag. Van de ene op de andere dag zegde hij zijn baan op. Hij had al zo lang genoeg van zijn werk, hoorde Anne hem – voor het eerst – zeggen. Hij ging het nu anders aanpakken, eerst maar eens rustig een plan maken. Van plannen maken kwam het niet zo, wel van reizen: naar de mooiste en bekendste golfbanen ter wereld. Vrijheid – dat was het echte leven, vond hij. Toen zijn geld op was, vond hij dat Anne hem moest onderhouden. Voor Anne was het nu wel genoeg geweest. De echtscheidingsprocedure werd gestart. Peter wilde zijn nieuwe leven niet opgeven en vroeg dus alimentatie. Volgens hem was hij te lang uit het vak en ook te oud om nog een baan te vinden. Daar ging de rechter gelukkig niet in mee. Eindelijk was Anne ook vrij.
23 maart 2022