Mijn cliënt Arend was vijf jaar geleden getrouwd met een veel jongere vrouw, een verschil van maar liefst 30 jaar. Zijn vrouw Eva was toen 25. Zij was destijds arbeidsongeschikt en had nooit gewerkt. Zij genoten sinds het huwelijk van het goede leven en Arend verwende haar. Er waren vakanties op de mooiste plekken ter wereld en zij leefden een gepamperd leven in Nederland. Arend werkte hard en kon zich financieel steeds meer permitteren. Eva had geen belangstelling voor werk, onbetaald of betaald, en ook vrijwilligerswerk vond ze niet interessant. Haar bezigheden bestonden voornamelijk uit shoppen en allerlei activiteiten die te maken hadden met haar persoonlijke verzorging. Kinderen hadden zij niet.
Arend was zich het laatste jaar wat zorgen gaan maken. Eva was zich anders gaan gedragen en haar uitgaven stegen behoorlijk ieder jaar. Hoewel ze elkaar in grote vrijheid lieten op allerlei gebied, was Arend bang dat Eva een andere man had ontmoet en dat hun huwelijk ten einde liep. Hij vreesde ook dat Eva langzaamaan een scheiding aan het voorbereiden was. Dat vermoeden werd sterker toen het hem duidelijk werd dat in hun geval de alimentatie van Eva met name zou afhangen van hun uitgaven in de afgelopen paar jaren. Hoe meer Eva uitgaf, hoe meer zij zou ontvangen was in het kort de boodschap die ik Arend meegaf. Dat zou inmiddels tegen de € 450.000 per jaar lopen. Hij nam zich voor om meteen de uitgaven te beperken, maar ook om meer tijd en aandacht aan Eva te besteden. Dat was er eigenlijk wel een beetje bij ingeschoten.
Clasien van de Pas-Rutgers van der Loeff
10 mei 2021