Papa
Het moet voor een vrouw van dertig een vreemde ervaring zijn om er achter te komen dat je vader officieel niet je vader is. Dat overkwam Merel. Haar ouders vonden het tijd voor een testament, dus togen ze samen met Merel naar de notaris. Zoals gebruikelijk licht de notaris dan de hele doopceel van het gezin. Alles wat bij de Burgerlijke Stand over iemand geregistreerd staat, wordt uitgedraaid: het overzicht van een heel leven. En daar stond voor Merel ineens een andere naam bij haar vader: Aad, een voor haar totaal onbekende man. Hoe kwam dat?
Merel werd nog net voor het einde het van het eerste huwelijk van haar moeder met Aad geboren, dus was ze geregistreerd als zijn kind. Na de scheiding hertrouwde haar moeder met de man die de werkelijke, biologische vader was: Tom. Destijds hadden ze er nog wel aan gedacht om Merels achternaam te laten veranderen en Tom als voogd te laten benoemen. Maar juridisch was zij al die jaren Aads kind gebleven. Dus was ze ook erfgenaam van Aad en niet van Tom. Als Tom haar iets wilde nalaten, zou ze een hoog tarief aan erfbelasting moeten betalen. Dat wilde iedereen natuurlijk voorkomen. Het is niet zo simpel om dat te veranderen; alleen de rechtbank kan dit doen en voor zo’n procedure is een advocaat nodig. Een kind kan het verzoek tot aanpassing nog doen als het meerderjarig is, al zijn er wel termijnen om rekening mee te houden. Gelukkig lukte het allemaal en kon het testament worden afgerond. Een opluchting, ook omdat het een kleine € 50.000 aan erfbelasting zou schelen.
Clasien van de Pas-Rutgers van der Loeff
14 juni 2021