Na de veelheid aan publicaties in de media over genderverandering van kinderen werd ook ik hiermee in mijn praktijk geconfronteerd. Er is nieuwe wetgeving in de maak waarbij kinderen jonger dan 16 jaar al hun geslachtsregistratie kunnen wijzigen. Een echtpaar dat ik enige jaren geleden middels mediation had begeleid, belde voor een afspraak. Hun dochter van 14 jaar had, na twee jaar dubben, haar zinnen had gezet op een geslachtsverandering. Vader ging daar volledig in mee, moeder weet het aan verandering van hormonen door de puberteit. Zij wees op Nederlands onderzoek, waaruit bleek dat het aantal mensen met die wens na de puberteit behoorlijk daalt. Verder is een vereiste, dat je als ouders zeer zorgvuldig moet handelen, omdat de gevolgen enorm ingrijpend zijn. Zo kwam zij meerdere onderzoeken tegen (o.a. van de VU) over de behandelmethoden van veranderingen en zelfs van terugveranderingen van dit soort ingrijpende operaties. De effecten waren uiteindelijk niet altijd zoals beoogd/gehoopt. Er bleken ook vaak andere gevoelens en oorzaken te zijn die de vraag naar een geslachtsverandering in gang zetten. Doordat vader in dit proces met dochter meeging, trok zij automatisch meer naar hem toe. Dit zette de relatie met moeder onder druk en frustreerde de afspraak over haar omgang met dochter. Ergens bekroop mij het gevoel dat vader dit ook een beetje gebruikte. Na een aantal lange en uitvoerige gesprekken kon ik uiteindelijk de ouders bewegen om eerst eens rustig sámen met hun dochter te gaan overleggen. Dochter bleek er vervolgens toch voor te kiezen de genderkeuze in ieder geval uit te stellen tot na haar 18de verjaardag, waarbij een goede en passende begeleiding van een onafhankelijke psycholoog gezocht zou worden.
8 maart 2022