Terwijl ik samen met Jaap in de wachtruimte op de rechtbank zat, werd hij steeds bedrukter. Dat is op zich niet ongewoon; niemand zit er voor zijn plezier en de uitkomst van een zitting is onzeker. Hij had zich net gerealiseerd, dat er straks maar één man in de zaal zou zitten: hijzelf. We hadden de drie rechters en de griffier al gezien door de open deur: vier vrouwen. De advocaten waren vrouw en zijn vrouw… dat maakte zeven. Die verhouding maakte hem wat bezorgd.
Cliënten vragen het wel vaker: is er verschil in beoordeling door vrouwelijke en mannelijke rechters? Nou nee, ik heb dat in het familierecht nooit gemerkt. Toch kan het wel verschil maken tijdens de behandeling. Dat merkte Jaap ook – in zijn voordeel. Zijn vrouw Sally vond namelijk dat Jaap haar financieel moest blijven onderhouden en dat van haar onmogelijk kon worden verwacht dat ze weer aan het werk zou gaan. Zij had de scheiding nog lang niet verwerkt en had bovendien na de geboorte van hun eerste kind niet meer gewerkt. De verzorging van de kinderen en haar andere bezigheden en interesses slokten inmiddels al haar tijd op. Ze was dan wel verpleegster geweest, maar haar opleiding voldeed niet meer aan de eisen van nu. Verder was ze daarop eigenlijk wel uitgekeken.
Jaap vreesde dat de vrouwelijke rechters hiervoor meer begrip zouden hebben dan mannelijke rechters. Sally dacht dat blijkbaar ook. Dat was echter een gedachtefout: het feit dat al die vrouwen in de rechtszaal – van verschillende leeftijden en achtergronden, getrouwd, gescheiden, met en zonder kinderen – daar zaten, betekenden dat zij allemaal hun werk wél met privéleven combineerden. Sally moest van hen dan ook gewoon haar best doen om zo snel mogelijk aan het werk te gaan.
Als u vragen heeft, kunt u contact opnemen met Van der Loeff familierecht en erfrecht.
8 mei 2019