Van wie is de hond?

Er was eens een prinses. Zij trouwde met meneer de Roy van Zuydewijn en samen hadden ze een hond. En toen gingen ze scheiden. Er was vast meer te verdelen, maar over de hond werd geprocedeerd. Allebei waren erg aan de hond gehecht en wilden geen afscheid van hem nemen. Van wie was de hond?

Bij een scheiding is de verdeling van een huisdier vaak een van de moeilijkste beslissingen. Veel mensen denken dat bij een scheiding dezelfde regels voor huisdieren gelden als voor kinderen. Maar een huisdier is geen kind. Voor de wet is een huisdier een ‘goed’ en een goed kan een eigendom zijn. Een kind is nooit een eigendom. Een huisdier verdelen is voor de wet niet anders dan de verdeling van de inboedel of de auto. Net zoals er na de scheiding geen recht op omgang is met de auto, is er ook geen recht op omgang met de hond.

Is er een gemeenschap van goederen? Dan beslist de rechter wie van de twee voortaan de enige eigenaar wordt. Is er geen gemeenschap van goederen, dan is het huisdier van degene die hem heeft opgehaald en/of betaald en die als eigenaar is geregistreerd. De rechter kan eventueel een tijdelijke regeling voor de hond vaststellen, zoals dat ook voor de auto wel gebeurt. Maar als een van de (ex-)partners dat niet wil, zal er uiteindelijk maar één eigenaar zijn.

Hoe eindigde het verhaal van de prinses? Simpel, zei de rechter, de hond was van haar. Zij was niet in gemeenschap van goederen getrouwd, zij had de hond betaald en zij was aan het stamboomregister als eigenaar opgegeven. Wie de hond verzorgd heeft of wie er meer aan gehecht is, dat is dan allemaal niet van belang.