Alweer een tijdje geleden kreeg ik een telefoontje van een oude cliënt die mij vroeg of ik ervoor kon zorgen dat zijn ex-vrouw haar meisjesnaam weer zou gaan gebruiken en niet zijn achternaam. Nee sterker nog; of ik daarvoor een verbod kon regelen. Dit herinnerde me aan heel vroeger, toen een scheiding nog tot schaamte leidde en vrouwen om de scheiding te verbergen de naam hielden van hun ex- man. Een vriendin van mijn moeder was daar een voorbeeld van. Godzijdank hebben we die tijd ach- ter ons gelaten; een scheiding is al pijnlijk genoeg. Toch kan er ook een praktische reden zijn om de naam van je inmiddels vorige man te houden, zeker als je lang getrouwd bent geweest. In al je papieren en officiële documenten ben je al heel lang bekend onder deze naam en je omgeving noemt je ook zo. Zeker in het geval van gezamenlijke kinderen; die dragen ook meestal de achternaam van hun vader, jouw ex.
Mijn oude cliënt echter, vroeg om dit verbod om een andere reden. Hij had een nogal imponerende achternaam en een aantal invloedrijke posities in het openbaar bestuur. Het was hem opgevallen dat zijn ex-echtgenote deze naam gebruikte om privileges te verkrijgen, zoals uitnodigingen voor concerten en betere plaatsen. Zij had laatst nota bene een plaats naast hem en zijn nieuwe vrouw gekregen! Mijn antwoord beviel hem niet: hij kan zijn ex helaas niet verbieden zijn naam te gebruiken, al helemaal niet omdat zij 3 kinderen samen hebben. Bij een adellijke titel is dat anders. Het recht om die te gebruiken vervalt door de scheiding. Overigens: met de vriendin van mijn moeder liep het heel goed af. Die kwam op latere leeftijd een nieuwe liefde tegen met wie zij trouwde en van wie zij daarna ook de achternaam aannam. Maar dat was gelukkig vroeger.
2 juni 2020