Bewaar altijd de bonnetjes
Een goed geklede dame stapte binnen: Tanja. Haar man Ron had de brui gegeven aan hun huwelijk, hij vond een jongere vrouw meer bij hem passen. Ze waren eenvoudig begonnen, hij als drogist en zij in de winkel. Gaandeweg was Ron zich steeds meer met andere zaken bezig gaan houden en had inmiddels belangen in verschillende activiteiten. In binnen- en buitenland had hij veel onroerend goed, dat hij ook verhuurde. Tanja was er intussen aan gewend geraakt dat er goed voor haar gezorgd werd. Ze vloog businessclass, ging op tropische vakanties en organiseerde over the top feesten.
Ron en Tanja hadden nogal verschillende ideeën over de financiële afwikkeling van de scheiding. Ron had zijn zakelijke belangen zo ingewikkeld in elkaar gezet, dat het lastig was om uit te rekenen wat nu eigenlijk hun ‘welvaartsniveau’ was geweest. En dat is juist zo bepalend voor de hoogte van de alimentatie. Zijn arbeidsinkomen uit een van zijn vele BV’s was bij lange na niet genoeg om hun levensstijl te bekostigen.
Tanja had geen inzicht in de bankrekeningen of financiën. Die deed Ron op zijn kantoor. De buitenlandse activiteiten vonden vooral plaats in landen, die geen informatie uitwisselden met de Nederlandse fiscus. Tanja had wel altijd van alles bewaard: foto’s, filmpjes, tickets, rekeningen, briefjes. Daar bleken we veel aan te hebben. Ze maakte lijsten van alle grote uitgaven, die ze jaarlijks hadden gedaan. Dat gaf een goed beeld van hun leven en daarmee kon aan de rechter de berekening worden gepresenteerd, zodat die besloot tot een hoge alimentatie.
Clasien van de Pas-Rutgers van der Loeff
24 september 2021